Transparantie over herkomst, verantwoordelijkheid over impact

EUDR vereist meer dan een leveranciersverklaring. Je moet:

• precies weten waar je producten vandaan komen (geolocatie en traceerbaarheid)

• aantonen dat ze niet van ontbost land komen

• gegevens bewaren en toegankelijk houden

Dit vraagt om samenwerking in de keten, digitale ondersteuning en interne bewustwording. Transparantie wordt daarmee geen optie meer – het wordt randvoorwaarde voor toegang tot de markt.

De EUDR verandert de verantwoordelijkheid in de keten. Niet alleen producenten, maar ook importeurs en handelaren worden aansprakelijk gesteld. Organisaties die dit proactief oppakken, bouwen vertrouwen – bij klanten, bij auditors én bij consumenten. Leiderschap betekent in dit dossier: vooruitkijken, systemen inrichten, partners betrekken en duurzaamheid koppelen aan inkoopbeleid.

‍

Compliance – Vastleggen en verklaren

Organisaties stellen een conformiteitsverklaring op, verzamelen geolocatiegegevens en controleren leveranciersinformatie. De nadruk ligt op het voldoen aan de minimale EUDR-eisen: transparantie, dossiervorming en zorgvuldige documentatie.

‍

Compliance+ – Beoordelen en verbeteren

Naast het voldoen aan de EUDR, voeren organisaties gap-analyses en risicoanalyses uit. Ze stellen een verbeterplan op en toetsen het bestaande inkoopbeleid. Er ontstaat structuur in ketenbeheer, gegevensopslag en risicobeoordeling.

‍

Strategic Expert – Verankeren in beleid en proces

Ontbossingsvrij inkopen is verankerd in het beleid, de contractvoorwaarden, de leveranciersbeoordeling én de interne processen. De organisatie monitort structureel, stuurt actief op ketensamenwerking en koppelt ontbossingsrisico’s aan bredere ESG-doelstellingen.

‍