Etikettering van meel en brood

Naast de algemene wetgeving in Verordening nr. 1169/2011 over de verstrekking van voedselinformatie aan de consument is er geen specifieke Europese wetgeving van toepassing op de etikettering van meel en brood. Er is wel nationale wetgeving van toepassing op meel en brood.

Wetgeving voor meel en brood in Nederland

In Nederland is voor de etikettering van meel en brood het Warenwetbesluit Meel en brood van toepassing. Hierin staan de wettelijke eisen voor onder andere meel, bloem, brood en het zoutgehalte van brood. Deze eisen waarborgen de kwaliteit van brood en voorkomen fraude door het gebruik van niet toegestane stoffen. Dit besluit is van toepassing op alle broodsoorten die in Nederland worden geproduceerd.

Per 1 juli 2020 treedt het vernieuwde Warenwetbesluit Meel en Brood in werking. De wijzigingen zijn gebaseerd op wensen vanuit de bakkerijsector en consumentenorganisaties en gaan onder andere over de definities voor meergranenbrood, (zuur)desem, (zuur)desembrood en een verplicht gehalte aan droge stof voor broden met een gewicht tussen een heel en half brood in. Er komen regelmatig nieuwe broodsoorten op de markt of brood in andere vormen en formaten. Niet van alle soorten brood zijn definities opgenomen in het Warenwetbesluit Meel en Brood. De gereserveerde aanduidingen worden uitgebreid en een aantal verplichte aanduidingen worden geïntroduceerd. Hierdoor wordt de informatieverstrekking aan de consument vóór verkoop duidelijker en transparanter, zodat deze beter keuzes kan maken en misleiding wordt voorkomen.

Na de inwerkingtreding geldt een overgangsperiode van twee jaar, waarin de bakkerijsector de tijd krijgt om de verplichte wijzigingen door te voeren.

Wetgeving voor brood en banket in België

In België stelt de autocontrolegids ‘ACS G-026 Brood en banket’ eisen aan de etikettering van brood.